Petrus

Sterven voor zijn overtuigingen! Rome, 64 na Christus. Een brand verwoest de oude stad. En terwijl de vlammen in zijn ogen worden weerspiegeld, speelt Nero, de bloeddorstige keizer, op de hoogten van zijn paleis de harp. Als de tragische legende nooit echt is erkend, weten we daarentegen met zekerheid dat hij dit drama heeft gebruikt om een ​​echte jacht op christenen te lanceren. Honderden van hen worden gearresteerd, gemarteld, afgeslacht. Onder de gemartelden, de beroemdste van de apostelen van Christus. Degene die het symbool van de Kerk zal worden en die Jezus had aangewezen als de Rots waarop hij haar zou bouwen: Petrus Dit verhaal is dat van zijn pijn in het circus van Nero. Deze pijnlijke uren die aan zijn dood voorafgaan en waarin hij zich dit ongelooflijke leven herinnert naast deze Messias van wie hij zoveel hield ondanks de twijfel die hem voortdurend knaagde en hem ertoe aanzette hem driemaal te verloochenen. Sint Peter en Nero: twee figuren voor altijd geassocieerd in het tumult van de eerste eeuw van de christelijke jaartelling.